Battery recharge

Sinds de laatste blog is er weer veel wat eigenlijk het noemen waard is. Eind november was een relatief drukke tijd, maar nu ik dit zo schrijf voelt het absoluut niet zo. Ach ja, 10 december was het laatste tentamen wat er even door moest worden gedrukt. En dan is het gebruikelijk, zoals bij alles, dat er gedronken moet worden op het voltooien van vier maanden werk. Ondanks dat ze hier zelf al gaan drinken als ze een vervelende mug hebben vermorzeld kan ik er nog niet aan wennen dat echt elk moment wordt aangegrepen om de fles er maar eens bij te pakken en jezelf een paar minder levensjaren te drinken. Afijn, misschien komt dat nog in de komende maanden. De dag na het tentamen werd ik in de avond gebeld door de kersverse moeder. Oftewel ik was oom geworden van een nichtje. Super leuk natuurlijk, alleen jammer dat je niet in de buurt bent om direct even alles hoogst persoonlijk te controleren. Vader, moeder en dochter maakten het direct goed en zo waren ze al vlot weer thuis de volgende morgen. In eerste instantie was de planning om op 21 december weer terug te vliegen, maar gelukkig hebben ze RyanAir en kon ik voor het schamele bedrag van € 30,- een enkeltje kopen voor vrijdag 13 december. Of deze specifieke datum nou zoveel invloed heeft op de prijs durf ik niet te zeggen, maar goed 8 dagen extra voor een paar tientjes. Ik zeg doen!

De verrassing op vrijdag was dan ook groot voor zus&zwager, mijn nichtje keek er niet erg van op. De kersverse opa en oma waren ook blij verrast, oma een beetje in de stress ‘want wat is er aan de hand dat hij nu al terug is.’ Ook andere oma (lekker verwarrend allemaal) was blij verrast toen we de kamer binnen liepen om één van haar favoriete programma’s ‘Voetbal International’ te onderbreken. De verbaasde blikken en de waardering was, en is, onbetaalbaar. Uiteraard zat Vallerie in het complot en pikte ze me op bij vliegveld Eindhoven. Voor het gemak sla ik de hele Kerstcyclus en Oud & Nieuw perikelen even over. Hoewel ik nog wel even moet melden dat Robert Westendorp het moeilijk had om zijn verlies te verbergen. Zo erg zelfs dat hij er iets over op Facebook moest zetten.

Vrijdag 3 januari ben ik weer naar Ierland vertrokken. Daar aangekomen heerlijk rustig dagen zitten slijten in de bibliotheek en alles voorbereiden op de maanden die er aan zitten te komen. Nog een extra cursus gedaan om wat extra bagage te hebben voor het maken van juiste onderzoekkeuzes. Lekker in het ritme komen dus.

De resultaten voor de eerste periode laten lang op zich wachten. Pas op 23 januari zijn deze bekend gemaakt. Dan krijgt iedereen de uitslag. 23 januari om 09:00 uur waren alle resultaten bekend en beschikbaar online. Je begrijpt, braaf proberen vanaf 08:55 om erop te komen en mijn cijfers in te zien. Geen doorkomen aan! 10.000 anderen hebben waarschijnlijk hetzelfde idee en willen ook hun uitslagen weten. Uiteindelijk was het om 10:15 dat de juiste pagina op het beeld verscheen en ik inzage kreeg in de resultaten. Op het eerste gezicht was ik niet tevreden, maar nu we even verder zijn mag ik niet klagen. Alle punten zitten in de tas, alleen het onderzoeksvoorstel, waar nota bene de meeste tijd in was gaan zitten, was maar een B2 (7,5 ongeveer, maar dat weet ik nog steeds niet zeker). Al het werk is gelukkig niet voor niets geweest en aanstaande maandag begint een nieuw blok met leuke andere dingen en nieuwe uitdagingen. Met een opgeladen batterij en een mooie Kerstperiode met familie, vrienden en kennissen gaat het helemaal weer goed komen.

Voor degene die ik niet persoonlijk een gelukkig Nieuwjaar heb kunnen wensen, bij deze alsnog!